Tytuł: Program edukacji antytytoniowej „Nie pal przy mnie, proszę”.

W naszej szkole od 18 listopada br. realizowany był program edukacji antytytoniowej „Nie pal przy mnie, proszę” dla uczniów klas I-III szkół podstawowych. Aktywny udział w tym przedsięwzięciu brała klasa II. Program składał się z pięciu zajęć warsztatowych. Poniżej znajdują się założenie teoretyczne i organizacyjne.

ZAŁOŻENIA OGÓLNE PROGRAMU

• Program przeznaczony jest dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej.
• Program stanowi drugie ogniwo w cyklu programów profilaktyki antytytoniowej adresowanych do dzieci i młodzieży, a inicjowanych przez Państwową Inspekcję Sanitarną we współpracy z resortem edukacji i realizowanych w szerokim partnerstwie lokalnym.
• Podstawowe zajęcia programowe umożliwią przeprowadzenie pięciu zajęć warsztatowych w ciągu roku szkolnego, w tym dwóch dwugodzinnych i trzech jednogodzinnych.
• Program proponuje realizację zajęć metodami aktywizującymi dostosowanymi do wieku dzieci.
• W programie zawarte zostały uporządkowane treści dotyczące zdrowia (dostosowane do poziomu percepcji dzieci).
• Program ma charakter profilaktyczny, ale przede wszystkim ma na celu wykształcenie u dzieci świadomej umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, w których inne osoby palą przy nich papierosy.

CELE SZCZEGÓŁOWE

• Uporządkowanie i poszerzenie informacji na temat zdrowia.
• Kształtowanie u dzieci postaw odpowiedzialności za własne zdrowie.
• Uświadomienie dzieciom, że palenie tytoniu jest szkodliwe dla zdrowia.
• Uwrażliwienie dzieci na szkodliwe oddziaływanie dymu papierosowego związane z biernym paleniem.
• Wykształcenie u dzieci umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, gdy inni ludzie przy nich palą.

STRUKTURA PROGRAMU

Program składa się z pięciu zajęć warsztatowych o następujących tytułach:

1. CO TO JEST ZDROWIE?
2. OD CZEGO ZALEŻY NASZE ZDROWIE?
3. CO I DLACZEGO SZKODZI ZDROWIU?
4. CO ROBIĆ, GDY MOJE ŻYCIE JEST ZAGROŻONE?
5. NIE PAL PRZY MNIE, PROSZĘ!

METODYKA PROGRAMU

W zajęciach warsztatowych stosuje się:
1. Metody aktywizujące, np.:

• burza mózgów,
• „narysuj i napisz” – diagnoza wiedzy,
• ćwiczenia oddechowe,
• wierszyk – postać wiewiórki Wiki,
• krzyżówka,
• układanka o wiewiórce,
• znaczki „Nie pal przy mnie, proszę”,
• wizualizacja,
• drama.
  2. Pracę w małych grupach polegającą na współpracy − dzieci prowadzą dialogi, konfrontują wiedzę.

3. Nauczyciel odgrywa rolę doradcy i koordynatora wspierającego dzieci,

a nie osoby kontrolującej.
4. Czas przeznaczony na realizację zajęć antytytoniowych wynosi łącznie siedem

jednostek lekcyjnych.
5. Jeżeli zajęcia warsztatowe nie mogą być zrealizowane w cyklu, autorzy sugerują również wykorzystanie pewnych modułów w ramach tematycznych zintegrowanych zajęć, w zależności od warunków i okoliczności.

6. Program realizowany jest w oparciu o podręcznik dla koordynatora szkolnego.