Program edukacji antytytoniowej „Nie pal przy mnie, proszę”
Tytuł: Program edukacji antytytoniowej „Nie pal przy mnie, proszę”.
W naszej szkole od 18 listopada br. realizowany był program edukacji antytytoniowej „Nie pal przy mnie, proszę” dla uczniów klas I-III szkół podstawowych. Aktywny udział w tym przedsięwzięciu brała klasa II. Program składał się z pięciu zajęć warsztatowych. Poniżej znajdują się założenie teoretyczne i organizacyjne.
ZAŁOŻENIA OGÓLNE PROGRAMU
- Program przeznaczony jest dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej.
- Program stanowi drugie ogniwo w cyklu programów profilaktyki antytytoniowej adresowanych do dzieci i młodzieży, a inicjowanych przez Państwową Inspekcję Sanitarną we współpracy z resortem edukacji i realizowanych w szerokim partnerstwie lokalnym.
- Podstawowe zajęcia programowe umożliwią przeprowadzenie pięciu zajęć warsztatowych w ciągu roku szkolnego, w tym dwóch dwugodzinnych i trzech jednogodzinnych.
- Program proponuje realizację zajęć metodami aktywizującymi dostosowanymi do wieku dzieci.
- W programie zawarte zostały uporządkowane treści dotyczące zdrowia (dostosowane do poziomu percepcji dzieci).
- Program ma charakter profilaktyczny, ale przede wszystkim ma na celu wykształcenie u dzieci świadomej umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, w których inne osoby palą przy nich papierosy.
CELE SZCZEGÓŁOWE
- Uporządkowanie i poszerzenie informacji na temat zdrowia.
- Kształtowanie u dzieci postaw odpowiedzialności za własne zdrowie.
- Uświadomienie dzieciom, że palenie tytoniu jest szkodliwe dla zdrowia.
- Uwrażliwienie dzieci na szkodliwe oddziaływanie dymu papierosowego związane z biernym paleniem.
- Wykształcenie u dzieci umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, gdy inni ludzie przy nich palą.
STRUKTURA PROGRAMU
Program składa się z pięciu zajęć warsztatowych o następujących tytułach:
- CO TO JEST ZDROWIE?
- OD CZEGO ZALEŻY NASZE ZDROWIE?
- CO I DLACZEGO SZKODZI ZDROWIU?
- CO ROBIĆ, GDY MOJE ŻYCIE JEST ZAGROŻONE?
- NIE PAL PRZY MNIE, PROSZĘ!
METODYKA PROGRAMU
W zajęciach warsztatowych stosuje się:
1. Metody aktywizujące, np.:
- burza mózgów,
- „narysuj i napisz” – diagnoza wiedzy,
- ćwiczenia oddechowe,
- wierszyk – postać wiewiórki Wiki,
- krzyżówka,
- układanka o wiewiórce,
- znaczki „Nie pal przy mnie, proszę”,
- wizualizacja,
- drama.
2. Pracę w małych grupach polegającą na współpracy − dzieci prowadzą dialogi, konfrontują wiedzę.
3. Nauczyciel odgrywa rolę doradcy i koordynatora wspierającego dzieci,
a nie osoby kontrolującej.
4. Czas przeznaczony na realizację zajęć antytytoniowych wynosi łącznie siedem
jednostek lekcyjnych.
5. Jeżeli zajęcia warsztatowe nie mogą być zrealizowane w cyklu, autorzy sugerują również wykorzystanie pewnych modułów w ramach tematycznych zintegrowanych zajęć, w zależności od warunków i okoliczności.
- Program realizowany jest w oparciu o podręcznik dla koordynatora szkolnego.